Geschiedenis

Er zou van een vliegveld van Nordhorn-Lingen (voorheen bekend als Nordhorn-Klausheide) geen sprake zijn als de industrieel Dr. Krupp von Bohlen und Halbach uit Essen niet de moed had gehad om risico's te nemen. Lang voor de Eerste Wereldoorlog kocht hij een heidegebied van 15.000 morgen (ca. 4.000 ha) tussen Nordhorn en Lohne, waar de huidige locatie ligt.

Door de activiteiten van de familie von Bohlen und Halbach krijgt de locatie Klausheide zijn huidige naam. Ter gelegenheid van een bezoek aan onroerende goederen die Krupp in deze regio had gekocht, gaf Dr. Krupp en zijn vrouw het gebied de naam Clausheide (toen nog met "C“ geschreven), naar hun tweede zoon Claus en omdat hier een enorm heidegebied lag. Het grote landhuis van de familie Krupp aan de andere kant van de straat werd in 1914 gebouwd, net zoals de huizen van de landarbeiders langs de Lingener Straβe, waarvan sommige nu nog altijd bestaan en bewoond zijn. De eigenlijke geschiedenis van het vliegveld begint in de jaren 1920. Het toenmalige vlakke terrein werd al in 1927 in het netwerk van Lufthansa opgenomen als noodlandingslocatie. Het terrein behoorde toe aan de familie Krupp von Bohlen und Halbach en was al in oorspronkelijke toestand als vliegveld geschikt. Dat is waarom zweefvliegers uit Nordhorn, die hun eerste sprongen in het Wilsumgebergte maakten, al gauw interesse hadden in deze locatie dicht bij hun woonplaatsen Nordhorn, Lingen en Meppen. Met Krupp, die zijn landgoed Klausheide zelf vaak met zijn eigen vliegtuig bezocht, werd al snel een akkoord bereikt en daarmee startte hier de actieve luchtsport.

De recreatieve luchtvaart nam een grote stap voorwaarts in 1933, toen zweefvliegers uit de regio zich aangesloten bij de Duitse Luchtsportvereniging.

De zweefvliegers kregen niet alleen het bezoek van enthousiaste toeschouwers op de dagen dat ze vlogen, maar ook van sponsors, vooral industriëlen uit Nordhorn en Lingen. In korte tijd beschikten de enthousiaste piloten over een hele reeks zweefvliegtuigen.

Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog in 1939 werd de locatie aanzienlijk uitgebreid. Het vliegveld kreeg de militaire naam E 21. Vanaf 1941 tot 1943 werd het vliegveld door nachtjagereenheden gebruikt. In 1944 volgde opnieuw een uitbreidingsfase en werd hier een tweede jachtsquadron met gevechtsvliegtuigen van het type Focke Wulf 190 gestationeerd. Het squadron leed in december 1944 en begin januari 1945 zware verliezen omdat het actief betrokken was bij aanvallen tegen geallieerde vliegvelden aan het westelijk front. In februari 1945 werd het vliegveld zwaar getroffen door jachtbommenwerpers van de Royal Air Force. Een maand later, op 24 maart 1945, gooiden 58 Amerikaanse viermotorige bommenwerpers bij een grootschalige operatie 122 ton bommen op het terrein. Het vliegveld werd tot een kraterlandschap herschapen en raakte in onbruik. In 1987 onderzocht een explosievenopruimingsdienst (vóór de aanleg van de vaste startbaan) de omgeving van het vliegveld en vond en elimineerde een groot aantal niet-geëxplodeerde oorlogsmunitie.

Door de gebeurtenissen tijdens de oorlog moest de staf van het vliegveld tijdens de jaren van ontmanteling opgedoekt worden. Het gebied werd volledig bestemd voor bebossing. De intensieve inspanningen van de voormalige luchtsporters om hun vliegveld te behouden werden in 1951 beloond. Toen de bezettingsmachten het verbod op zweefvliegen ophieven, kon het gebied van Krupp (het ging toen over naar de belastingadministratie voor bosbouw) verhuurd worden, zodat een nieuwe start kon worden gemaakt. Na de verwijdering van zo’n 300 bomkraters steeg in 1952 voor het eerst na de oorlog opnieuw een zweefvliegtuig op in Klausheide.